Miecz i kwiaty 1
Przed śmiałkami z chrześcijańskiej Europy jeden cel – Ziemia Święta
Mówią: w Ziemi Świętej klejnotów tyle, co kamieni. Powiadają też: wbity w ziemię miecz krzyżowca aniołowie pokrywają kwiatami róż. Młody Gaston de Baideaux pragnie w to wierzyć tym goręcej, że na krucjatę nie ciągnie go żądza sławy, bogactwa ani przygód – to jego pokuta.
Tymczasem w Ziemi Świętej nie ma aniołów, kwitnie zaś rozpusta, sodomia, chciwość oraz intrygi. Tu nawet diabeł bywa bardziej ludzki od niejednego z tych, co mienią się rycerzami Chrystusa. Gaston na to nie zważa. Póki cel przed nim, a obok przyjaciele. Naiwny młodzieniec kuszony przez piękną hrabiankę i nawiedzany przez upiory przeszłości, musi stawić czoła swemu przeznaczeniu. To nie tylko droga do zdobycia pasa rycerskiego. To misja poznania samego siebie i odszukania zaginionego brata.
Miecz i kwiaty 2
Nie będzie to pieśń o dzielnym Rolandzie, ani o czystym Galahadzie.
To druga opowieść o krucjacie Gastona de Baideaux, w której każdy okruch dobra błyszczy jak złoto pośród błota.
Gdy młody krzyżowiec przybył do Ziemi Świętej, wierzył, że miecze poległych za wiarę, anieli pokrywają wonnym kwieciem. Tymczasem, trup cuchnie tu tak samo jak wszędzie na świecie, zaś krew chrześcijańska i saraceńska jest tak samo czerwona. Jednak młody rycerz nie porzucił swej misji i znów wyrusza na poszukiwanie zaginionego brata.
Ziemia Święta ugina się pod ciężarem grzechu, a Gaston de Baideaux staje oko w oko ze swoim przeznaczeniem.
Miecz i kwiaty 3
Gaston de Baideaux nie jest stworzony do spokojnej egzystencji. Nudę życia w górskiej wiosce szybko wynagradza sobie awanturą, w której ścierają się wszystkie, również te mistyczne, strony konfliktu w Palestynie. Dobrze, że może liczyć na starych kompanów. Na starych wrogów niestety też. Wpada w kłopoty, przy których bitwa pod Salib to małe piwo.
"Trzeci tom "Miecza i kwiatów" to godne zakończenie opowieści o przemianie rycerza-młokosa w bohatera krucjaty. Krucjaty niekoniecznie skierowanej przeciw niewiernym." - Tomasz Majewski
Przed śmiałkami z chrześcijańskiej Europy jeden cel – Ziemia Święta
Mówią: w Ziemi Świętej klejnotów tyle, co kamieni. Powiadają też: wbity w ziemię miecz krzyżowca aniołowie pokrywają kwiatami róż. Młody Gaston de Baideaux pragnie w to wierzyć tym goręcej, że na krucjatę nie ciągnie go żądza sławy, bogactwa ani przygód – to jego pokuta.
Tymczasem w Ziemi Świętej nie ma aniołów, kwitnie zaś rozpusta, sodomia, chciwość oraz intrygi. Tu nawet diabeł bywa bardziej ludzki od niejednego z tych, co mienią się rycerzami Chrystusa. Gaston na to nie zważa. Póki cel przed nim, a obok przyjaciele. Naiwny młodzieniec kuszony przez piękną hrabiankę i nawiedzany przez upiory przeszłości, musi stawić czoła swemu przeznaczeniu. To nie tylko droga do zdobycia pasa rycerskiego. To misja poznania samego siebie i odszukania zaginionego brata.
Miecz i kwiaty 2
Nie będzie to pieśń o dzielnym Rolandzie, ani o czystym Galahadzie.
To druga opowieść o krucjacie Gastona de Baideaux, w której każdy okruch dobra błyszczy jak złoto pośród błota.
Gdy młody krzyżowiec przybył do Ziemi Świętej, wierzył, że miecze poległych za wiarę, anieli pokrywają wonnym kwieciem. Tymczasem, trup cuchnie tu tak samo jak wszędzie na świecie, zaś krew chrześcijańska i saraceńska jest tak samo czerwona. Jednak młody rycerz nie porzucił swej misji i znów wyrusza na poszukiwanie zaginionego brata.
Ziemia Święta ugina się pod ciężarem grzechu, a Gaston de Baideaux staje oko w oko ze swoim przeznaczeniem.
Miecz i kwiaty 3
Gaston de Baideaux nie jest stworzony do spokojnej egzystencji. Nudę życia w górskiej wiosce szybko wynagradza sobie awanturą, w której ścierają się wszystkie, również te mistyczne, strony konfliktu w Palestynie. Dobrze, że może liczyć na starych kompanów. Na starych wrogów niestety też. Wpada w kłopoty, przy których bitwa pod Salib to małe piwo.
"Trzeci tom "Miecza i kwiatów" to godne zakończenie opowieści o przemianie rycerza-młokosa w bohatera krucjaty. Krucjaty niekoniecznie skierowanej przeciw niewiernym." - Tomasz Majewski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz